လက္ထပ္ျပီး
၂၁ႏွစ္လြန္ေျမာက္လာမွ ခ်စ္ျခင္းဆိုတဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္ အျမဲလတ္ဆတ္
လန္းဆန္းေစတဲ့ နည္းတစ္နည္းကို ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ရွိခဲ့တယ္။ အဲဒီနည္းက
ဘာပရိယာယ္မွ မပါတဲ့ ရိုးသားျဖဴစင္တဲ့နည္း ျဖစ္တယ္။
မၾကာေသးခင္က အျခားအမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ခ်ိန္းေတြ႔ခဲ့တယ္။ အဲဒီလို ခ်ိန္းေတြ႔ဖို႔အၾကံကို ကြ်န္ေတာ့္ဇနီးကပဲ ေပးခဲ့ပါတယ္။
"ေမာင္ သူ႔ကို အရမ္းခ်စ္မွန္း ကြ်န္မသိပါတယ္"
ဇနီးစကားကိုၾကားေတာ့ ကြ်န္ေတာ္အ့ံၾသျပီး ခ်က္ခ်င္းပဲ "ခင့္ကို ေမာင္ခ်စ္တယ္ေလ" လို႔ ျပန္ေျဖခဲ့တယ္။
"ကြ်န္မသိတယ္ေမာင္.. ဒါေပမယ့္ သူ႔ကိုလည္း ေမာင္ခ်စ္တယ္ မဟုတ္လား! "
ဇနီးက ကြ်န္ေတာ့္ကိုအေမနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႔ခိုင္းေစတာျဖစ္တယ္။ အေမတစ္ေယာက္ထဲ ေနလာတာ ၁၉ႏွစ္ရွိခဲ့ပါျပီ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အလုပ္မ်ားတာကတစ္ေၾကာင္း၊ ကေလးသံုးေယာက္ရဲ႕ တာဝန္ကိုယူရတဲ့ ဖခင္ျဖစ္ေနတာကတစ္ေၾကာင္း အေမနဲ႔ေတြ႔ဖို႔၊ ဆံုဖို႔ အခ်ိန္ခ်ဳိ႕တဲ့ခဲ့ရတယ္။
အဲဒီညက အေမဆီ ကြ်န္ေတာ္ဖုန္းဆက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ညစာအတူစားဖို႔၊ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ဖို႔ ခ်ိန္းဆိုလိုက္တယ္။
"ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ? သား ေနေကာေကာင္းရဲ႕လား? "
ညဖုန္းဆက္ျပီး ရုတ္တရက္ အေမ့ကိုခ်ိန္းဆိုခဲ့လို႔ သားတစ္ခုခုမ်ား ျဖစ္ေနပလားလို႔ အေမေတြးထင္ခဲ့ပံုရတယ္။
"အေမနဲ႔ႏွစ္ေယာက္တည္း ခ်ိန္းေတြ႔ခြင့္ ရခ်င္လို႔ပါ။ အရမ္းအဓိပၸါယ္ရွိမယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္ အေမ"
"အေမလက္ခံပါတယ္ သား" ခဏစဥ္းစားျပီး အေမျပန္ေျဖတယ္။
ေသာၾကာေန႔ ရံုးဆင္းျပီးေနာက္ ကားေမာင္းျပီး အေမ့ကို ကြ်န္ေတာ္သြားၾကိဳခဲ့တယ္။ ဒီလို ခ်ိန္းဆိုမႈမ်ဳိး ကြ်န္ေတာ္တစ္ခါမွ မျမည္းစမ္းခဲ့ဖူးလို႔ ကားေမာင္းေနတဲ့အခ်ိန္ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ေတြ တုန္လႈပ္ေနမိတယ္။
အေမ့အိမ္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ အေမလည္း ဒီခ်ိန္းဆိုမႈေၾကာင့္ စိတ္လႈပ္ရွားေနမယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္။ တံခါးဝမွာ အေမရပ္ေနတယ္။ အေႏြးထည္ကို အေမဝတ္ထားတယ္။ အေမဝတ္ထားတဲ့ အထဲအကၤ်ီက မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္ေန႔မွာ အေမေနာက္ဆံုးဝတ္ခဲ့တဲ့ အကၤ်ီျဖစ္တယ္။ ေခါင္းေပၚက ဆံတိုကို အေမထပ္ေကာက္ထားေသးတယ္။ အေမ့မ်က္ႏွာက နတ္သမီးအလား ျပံဳးရႊင္လို႔ေနတယ္။
ကားေပၚေရာက္ေတာ့ အေမက အားရႏွစ္လိုစြာနဲ႔ " အေမ့သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဒီေန႔သားနဲ႔ အေမခ်ိန္းေတြ႔မယ္လို႔ ေျပာျပေတာ့ သူတို႔က အေမကိုအားက်ၾကတယ္။ အေမတို႔ ဘယ္လိုခ်ိန္းေတြ႔ခဲ့ၾကတယ္ ဆိုတာကို သူတို႔ေစာင့္ေမွ်ာ္ နားေထာင္ေနၾကမယ္တဲ့"
အေကာင္းဆံုးမဟုတ္ေပမယ့္ သပ္ရပ္ျပီး သက္ေတာင့္သက္သာရွိတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ထဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ အေမက ကြ်န္ေတာ့္လက္ေမာင္းကို ခ်ိတ္လို႔ ကေတာ္တစ္ေယာက္နဲ႔ တူေနခဲ့တယ္။ ထိုင္ခံုမွာေနရာယူျပီးေနာက္ အေမ့အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ကပဲ အစားအစာေတြ မွာေပးခဲ့ရတယ္။ အေမရဲ႕မ်က္လံုးက လက္ေရးၾကီးေတြကိုပဲ ျမင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မဲြေနခဲ့ပါျပီ။
အစာစားရင္ တစ္ဝက္အေရာက္ ကြ်န္ေတာ္ေခါင္းေမာ့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနတဲ့ အေမမ်က္လံုးနဲ႔ သြားဆံုတယ္။
"သား ငယ္ငယ္တုန္းက အေမပဲ သားအတြက္ အစာမွာေပးရတယ္"
အတိတ္ကို ေအာင္းေမ့လြမ္းဆြတ္တဲ့ အျပံဳးနဲ႔ အေမကေျပာတယ္။
"အခုေတာ့ အေမအနားယူလို႔ရျပီ၊ အေမ့ကို ျပဳစုဖို႔ ကြ်န္ေတာ့္အလွည့္ေရာက္ျပီေလ"
အစာစားရင္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ စကားေတြ ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ စကားေတြက အေပ်ာ္ထဲမွာ နစ္မြန္းေနခဲ့တယ္။ ဒီႏွစ္ေတြအေတာအတြင္း ဘဝကိုယ္စီမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်ကို ဖလွယ္ၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ စကားေတြအမ်ားၾကီး ေျပာခဲ့ၾကလို႔ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ဖို႔ ေနာက္က်သြားခဲ့ရတယ္။
ညစာျပီးလို႔ အေမကို အိမ္ျပန္ပို႔ေတာ့ အေမက တံခါးဝမွာရပ္ရင္း "သားနဲ႔ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ခ်ိန္းေတြ႔ခ်င္ေသးတယ္။ ဒီတစ္ေခါက္က်ရင္ အေမရွင္းမယ္ေနာ္" လို႔ ေျပာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္တယ္။
အေမ့ကို ပို႔ျပီး အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဇနီးက ဆီးၾကိဳေမးတယ္။
"ညေနစာခ်ိန္းပဲြေလး ဘယ္လိုလဲ?"
"အရမ္း အဓိပၸါယ္ျပည့္စံုတဲ့ ခ်ိန္းပဲြေလးေပါ့။ ထင္ထားတာထက္ေတာင္ ပိုအဓိပၸါယ္ရွိေနခဲ့တယ္"
အေမနဲ႔ခ်ိန္းေတြ႔ျပီး ရက္အနည္းငယ္ေနာက္ပိုင္း ႏွလံုးေရာဂါေၾကာင့္ အေမ ရုတ္တရက္ ေသဆံုးသြားခဲ့တယ္။ ထင္မွတ္မထားတဲ့ ရုတ္တရက္မို႔ ကြ်န္ေတာ္လံုးဝ မယံုၾကည္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။
အေမဆံုးျပီး သိပ္မၾကာခင္ ကြ်န္ေတာ္စာတစ္ေစာင္ လက္ခံရရွိခဲ့တယ္။ စာက အေမနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ခ်ိန္းေတြ႔ခဲ့တဲ့ စားေသာက္ဆိုင္က ပို႔ခဲ့တဲ့ ေျပစာတစ္ေစာင္ျဖစ္တယ္။ စာထဲမွာ စာတိုေလးတစ္ေၾကာင္းပါ ပါတယ္။
"ကုန္က်စရိတ္ကို အေမၾကိဳရွင္းခဲ့တယ္။ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ အေမထပ္သြားဖို႔ အခြင့္ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ အေမသိေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ေယာက္စာကို အေမရွင္းခဲ့တယ္။ သားနဲ႔ သားရဲ႕ဇနီး အတြက္ပါ။ အဲဒီည ခ်ိန္းပြဲေလးက အေမ့အတြက္ အရမ္းအဓိပၸါယ္ရွိခဲ့မယ္လို႔ သားေတြးထင္ မထားခဲ့မိဘူး မဟုတ္လား။ သားကုိ ခ်စ္တယ္"
အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီး "ခ်စ္တယ္" ဆိုတဲ့ စကားကို အခ်ိန္မလြန္ခင္ေျပာဖို႔ ကြ်န္ေတာ္ အသိတရား ရလိုက္တယ္။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြအတြက္ အခ်ိန္ေတြေပးဖို႔လိုေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္နားလည္လိုက္တယ္။
ေလာကမွာ ဘယ္အရာကမွ ကိုယ့္မိသားစုေလာက္ အေရးမၾကီးပါဘူး။ သူတို႔နဲ႔အတူေနဖို႔ အခ်ိန္ပိုေပးၾကည့္ပါ။ ဒီကိစၥဟာ "ေနာက္မွ.. အခ်ိန္ရပါေသးတယ္" ဆိုျပီး အခ်ိန္ဆဲြသင့္တဲ့ ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။
မၾကာေသးခင္က အျခားအမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ခ်ိန္းေတြ႔ခဲ့တယ္။ အဲဒီလို ခ်ိန္းေတြ႔ဖို႔အၾကံကို ကြ်န္ေတာ့္ဇနီးကပဲ ေပးခဲ့ပါတယ္။
"ေမာင္ သူ႔ကို အရမ္းခ်စ္မွန္း ကြ်န္မသိပါတယ္"
ဇနီးစကားကိုၾကားေတာ့ ကြ်န္ေတာ္အ့ံၾသျပီး ခ်က္ခ်င္းပဲ "ခင့္ကို ေမာင္ခ်စ္တယ္ေလ" လို႔ ျပန္ေျဖခဲ့တယ္။
"ကြ်န္မသိတယ္ေမာင္.. ဒါေပမယ့္ သူ႔ကိုလည္း ေမာင္ခ်စ္တယ္ မဟုတ္လား! "
ဇနီးက ကြ်န္ေတာ့္ကိုအေမနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႔ခိုင္းေစတာျဖစ္တယ္။ အေမတစ္ေယာက္ထဲ ေနလာတာ ၁၉ႏွစ္ရွိခဲ့ပါျပီ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အလုပ္မ်ားတာကတစ္ေၾကာင္း၊ ကေလးသံုးေယာက္ရဲ႕ တာဝန္ကိုယူရတဲ့ ဖခင္ျဖစ္ေနတာကတစ္ေၾကာင္း အေမနဲ႔ေတြ႔ဖို႔၊ ဆံုဖို႔ အခ်ိန္ခ်ဳိ႕တဲ့ခဲ့ရတယ္။
အဲဒီညက အေမဆီ ကြ်န္ေတာ္ဖုန္းဆက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ညစာအတူစားဖို႔၊ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ဖို႔ ခ်ိန္းဆိုလိုက္တယ္။
"ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ? သား ေနေကာေကာင္းရဲ႕လား? "
ညဖုန္းဆက္ျပီး ရုတ္တရက္ အေမ့ကိုခ်ိန္းဆိုခဲ့လို႔ သားတစ္ခုခုမ်ား ျဖစ္ေနပလားလို႔ အေမေတြးထင္ခဲ့ပံုရတယ္။
"အေမနဲ႔ႏွစ္ေယာက္တည္း ခ်ိန္းေတြ႔ခြင့္ ရခ်င္လို႔ပါ။ အရမ္းအဓိပၸါယ္ရွိမယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္ အေမ"
"အေမလက္ခံပါတယ္ သား" ခဏစဥ္းစားျပီး အေမျပန္ေျဖတယ္။
ေသာၾကာေန႔ ရံုးဆင္းျပီးေနာက္ ကားေမာင္းျပီး အေမ့ကို ကြ်န္ေတာ္သြားၾကိဳခဲ့တယ္။ ဒီလို ခ်ိန္းဆိုမႈမ်ဳိး ကြ်န္ေတာ္တစ္ခါမွ မျမည္းစမ္းခဲ့ဖူးလို႔ ကားေမာင္းေနတဲ့အခ်ိန္ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ေတြ တုန္လႈပ္ေနမိတယ္။
အေမ့အိမ္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ အေမလည္း ဒီခ်ိန္းဆိုမႈေၾကာင့္ စိတ္လႈပ္ရွားေနမယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္။ တံခါးဝမွာ အေမရပ္ေနတယ္။ အေႏြးထည္ကို အေမဝတ္ထားတယ္။ အေမဝတ္ထားတဲ့ အထဲအကၤ်ီက မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္ေန႔မွာ အေမေနာက္ဆံုးဝတ္ခဲ့တဲ့ အကၤ်ီျဖစ္တယ္။ ေခါင္းေပၚက ဆံတိုကို အေမထပ္ေကာက္ထားေသးတယ္။ အေမ့မ်က္ႏွာက နတ္သမီးအလား ျပံဳးရႊင္လို႔ေနတယ္။
ကားေပၚေရာက္ေတာ့ အေမက အားရႏွစ္လိုစြာနဲ႔ " အေမ့သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဒီေန႔သားနဲ႔ အေမခ်ိန္းေတြ႔မယ္လို႔ ေျပာျပေတာ့ သူတို႔က အေမကိုအားက်ၾကတယ္။ အေမတို႔ ဘယ္လိုခ်ိန္းေတြ႔ခဲ့ၾကတယ္ ဆိုတာကို သူတို႔ေစာင့္ေမွ်ာ္ နားေထာင္ေနၾကမယ္တဲ့"
အေကာင္းဆံုးမဟုတ္ေပမယ့္ သပ္ရပ္ျပီး သက္ေတာင့္သက္သာရွိတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ထဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ အေမက ကြ်န္ေတာ့္လက္ေမာင္းကို ခ်ိတ္လို႔ ကေတာ္တစ္ေယာက္နဲ႔ တူေနခဲ့တယ္။ ထိုင္ခံုမွာေနရာယူျပီးေနာက္ အေမ့အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ကပဲ အစားအစာေတြ မွာေပးခဲ့ရတယ္။ အေမရဲ႕မ်က္လံုးက လက္ေရးၾကီးေတြကိုပဲ ျမင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မဲြေနခဲ့ပါျပီ။
အစာစားရင္ တစ္ဝက္အေရာက္ ကြ်န္ေတာ္ေခါင္းေမာ့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနတဲ့ အေမမ်က္လံုးနဲ႔ သြားဆံုတယ္။
"သား ငယ္ငယ္တုန္းက အေမပဲ သားအတြက္ အစာမွာေပးရတယ္"
အတိတ္ကို ေအာင္းေမ့လြမ္းဆြတ္တဲ့ အျပံဳးနဲ႔ အေမကေျပာတယ္။
"အခုေတာ့ အေမအနားယူလို႔ရျပီ၊ အေမ့ကို ျပဳစုဖို႔ ကြ်န္ေတာ့္အလွည့္ေရာက္ျပီေလ"
အစာစားရင္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ စကားေတြ ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ စကားေတြက အေပ်ာ္ထဲမွာ နစ္မြန္းေနခဲ့တယ္။ ဒီႏွစ္ေတြအေတာအတြင္း ဘဝကိုယ္စီမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်ကို ဖလွယ္ၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ စကားေတြအမ်ားၾကီး ေျပာခဲ့ၾကလို႔ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ဖို႔ ေနာက္က်သြားခဲ့ရတယ္။
ညစာျပီးလို႔ အေမကို အိမ္ျပန္ပို႔ေတာ့ အေမက တံခါးဝမွာရပ္ရင္း "သားနဲ႔ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ခ်ိန္းေတြ႔ခ်င္ေသးတယ္။ ဒီတစ္ေခါက္က်ရင္ အေမရွင္းမယ္ေနာ္" လို႔ ေျပာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္တယ္။
အေမ့ကို ပို႔ျပီး အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဇနီးက ဆီးၾကိဳေမးတယ္။
"ညေနစာခ်ိန္းပဲြေလး ဘယ္လိုလဲ?"
"အရမ္း အဓိပၸါယ္ျပည့္စံုတဲ့ ခ်ိန္းပဲြေလးေပါ့။ ထင္ထားတာထက္ေတာင္ ပိုအဓိပၸါယ္ရွိေနခဲ့တယ္"
အေမနဲ႔ခ်ိန္းေတြ႔ျပီး ရက္အနည္းငယ္ေနာက္ပိုင္း ႏွလံုးေရာဂါေၾကာင့္ အေမ ရုတ္တရက္ ေသဆံုးသြားခဲ့တယ္။ ထင္မွတ္မထားတဲ့ ရုတ္တရက္မို႔ ကြ်န္ေတာ္လံုးဝ မယံုၾကည္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။
အေမဆံုးျပီး သိပ္မၾကာခင္ ကြ်န္ေတာ္စာတစ္ေစာင္ လက္ခံရရွိခဲ့တယ္။ စာက အေမနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ခ်ိန္းေတြ႔ခဲ့တဲ့ စားေသာက္ဆိုင္က ပို႔ခဲ့တဲ့ ေျပစာတစ္ေစာင္ျဖစ္တယ္။ စာထဲမွာ စာတိုေလးတစ္ေၾကာင္းပါ ပါတယ္။
"ကုန္က်စရိတ္ကို အေမၾကိဳရွင္းခဲ့တယ္။ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ အေမထပ္သြားဖို႔ အခြင့္ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ အေမသိေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ေယာက္စာကို အေမရွင္းခဲ့တယ္။ သားနဲ႔ သားရဲ႕ဇနီး အတြက္ပါ။ အဲဒီည ခ်ိန္းပြဲေလးက အေမ့အတြက္ အရမ္းအဓိပၸါယ္ရွိခဲ့မယ္လို႔ သားေတြးထင္ မထားခဲ့မိဘူး မဟုတ္လား။ သားကုိ ခ်စ္တယ္"
အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီး "ခ်စ္တယ္" ဆိုတဲ့ စကားကို အခ်ိန္မလြန္ခင္ေျပာဖို႔ ကြ်န္ေတာ္ အသိတရား ရလိုက္တယ္။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြအတြက္ အခ်ိန္ေတြေပးဖို႔လိုေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္နားလည္လိုက္တယ္။
ေလာကမွာ ဘယ္အရာကမွ ကိုယ့္မိသားစုေလာက္ အေရးမၾကီးပါဘူး။ သူတို႔နဲ႔အတူေနဖို႔ အခ်ိန္ပိုေပးၾကည့္ပါ။ ဒီကိစၥဟာ "ေနာက္မွ.. အခ်ိန္ရပါေသးတယ္" ဆိုျပီး အခ်ိန္ဆဲြသင့္တဲ့ ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။
No comments:
Post a Comment