ေအာင္ျမင္သူတို႔၏ ေနာက္ကြယ္၌

ေအာင္ျမင္သူတိုင္းရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ ရင္နာစရာ ဇာတ္လမ္းေပါင္းမ်ားစြာ႐ွိသတဲ့။ သူ႔ေနာက္ကြယ္မွာလည္း ေၾကကြဲဖြယ္ရာ ဇာတ္လမ္းေတြ႐ွိခဲ့ဖူးတယ္။ ကိုးရီးယားမင္းသား Rainကို လူတိုင္းသိၾကေပမယ့္ သူ႔ကိုေတာ့ လူတိုင္းသိခ်င္မွ သိၾကမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈလမ္းေၾကာင္းေပၚ မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့တဲ့ သူ႔ေနာက္ကြယ္က ရင္နင့္စရာအျဖစ္အပ်က္တစ္ခ်ဳိ႕ကို လွစ္ဟၾကည့္ရင္း ထိုင္ဝမ္ကနာမည္ၾကီး အဆိုေတာ္၊ သီခ်င္းေရးသူ၊ မင္းသား Jay Chou (周杰倫)နဲ႔ မိတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္။

၁) သူ႔ကို ၁၉၇၉ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလမွာေမြးဖြားခဲ့တယ္။ မိခင္က ထိုင္ေပျမိဳ႕နယ္ ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕ရဲ႕ မူလတန္းေက်ာင္းက အႏုပညာဆရာမျဖစ္ျပီး ဖခင္က ရူပေဗဒဘာသာရပ္သင္တဲ့ဆရာျဖစ္တယ္။ (၄)ႏွစ္အရြယ္ မူၾကိဳတက္စမွာ အေမကသူ႔ကို ကေလးစႏၵယားတီး သင္တန္းေက်ာင္းကို တက္ခုိင္းေစခဲ့တယ္။ ဆိုးေပျပီး အေျပးအလႊားသန္တဲ့သူဟာ စႏၵယားေ႐ွ႕ေရာက္တာနဲ႔ ျငိမ္သက္သြားတတ္တယ္။ ဆရာမ တစ္ေခါက္တီးျပတာကို နားေထာင္႐ံုနဲ႔ သူလိုက္တီးႏိုင္ခဲ့တယ္။ သူ႔အႏုပညာကို ေျမေတာင္ေျမႇာက္ဖို႔အတြက္ အေမကအိမ္မွာစုထားသမွ် ေငြေတြနဲ႔ သူ႔အတြက္ စႏၵယားတစ္လံုး ဝယ္ေပးျပီး အေကာင္းဆံုးဆရာနဲ႔ သင္ယူခိုင္းဖို႔ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။ ဒါကိုအေဖက ဘဝင္မက်ခဲ့ဘူး။ သားေယာက္်ားအတြက္ အဲဒီေလာက္အရင္းအႏွီး စိုက္ထုတ္စရာမလိုဘူးလို႔ အေဖထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အေဖမသိေအာင္ သားအတြက္ စႏၵယားတစ္လံုးကို အေမဝယ္ေပးခဲ့တယ္။ ဒီကိစၥကို အေဖလံုးဝ မေက်နပ္ခဲ့ဘူး။ သူ (၃)တန္းႏွစ္မွာ နာမည္ၾကီးတီးလံုးျဖစ္တဲ့ “Swan Lake”ကို ၾကားဖူးျပီးေနာက္ တေယာၾကီး “cello”ရဲ႕ညိႇဳ႕ယူဖမ္းစားျခင္းကို ခံခဲ့ရတယ္။ အေမက အေဖ့ကိုမတိုင္ပင္ဘဲ သူ႔အတြက္တေယာၾကီးကို ဝယ္ခဲ့ေပးျပန္တယ္။

သားအေပၚ အေမရဲ႕အလိုလိုက္မႈကို မႏွစ္ျမိဳ႕တဲ့အေဖက အေမ့ကိုျပႆနာ႐ွာခဲ့တယ္။ မိသားစုေနအိမ္ဟာ ေႏြးေထြးမႈတေျဖးေျဖး နည္းလာခဲ့ျပီး ျငင္းခံုရန္ျဖစ္သံေတြ မ်ားလာခဲ့ရတယ္။ အေဖက ဘာျဖစ္လို႔ အေမ့ကို အျမဲျပႆနာ႐ွာေနမွန္း သူနားမလည္ခဲ့ေပမယ့္ ဒီလိုနာက်င္မႈေတြကို ႏုႏုယ္တဲ့သူ႔အသိဥာဏ္ေတြနဲ႔ ကဗ်ာအျဖင့္ ခ်ေရးျဖစ္ခဲ့တယ္။

ငယ္ရာက ၾကီးလာတဲ့အထိ အေမ့ရဲ႕ ေႏြးေထြးမႈသာရွိခဲ့တယ္
အေဖဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ေဒါသၾကီးရသလဲ
တကယ္လို႔ ငါ့မွာ ေတာင္ပံတစ္စံု... ေတာင္ပံႏွစ္စံုရွိခဲ့ရင္
အခ်ိန္မေရြး အေမကို တိတ္တခိုးေခၚယူ ထြက္ေျပးမယ္

ငယ္ရြယ္စဥ္က နာက်င္မႈေတြနဲ႔ ေရးစပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ကဗ်ာကို ေနာက္ဆံုးမွာ သံစဥ္ေတြထည့္ျပီး သီခ်င္းတစ္ပုဒ္အျဖစ္ သူဖန္တီးခဲ့တယ္။ အဲဒီသီခ်င္းကေတာ့ ပရိသတ္ေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕ ရင္ထဲ အသဲထဲကို စူးနစ္ဝင္ေစခဲ့တဲ့ “အေဖ သားျပန္လာျပီ” (爸 我回來了)ဆိုတဲ့ သီခ်င္းပဲျဖစ္တယ္။

သူအလယ္တန္း တက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ အေဖနဲ႔အေမကြာ႐ွင္းခဲ့တယ္။ သူ(၁၄)ႏွစ္အရြယ္မွာ “ေဖေဖနဲ႔ ေမေမက တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ မခ်စ္ၾကဘူး။ ဒါကပဲ ဘဝရဲ႕အဓိပၸာယ္လား?”လို႔ ေရးခဲ့တယ္။ ဆိတ္ဆိတ္ေနျခင္း၊ ေခါင္းမာျခင္း၊ ပုန္ကန္တတ္ျခင္းေတြက သူနဲ႔မခြါကပ္ပါလာခဲ့တယ္။

အႏုပညာမွာပါရမီ႐ွိေပမယ့္ ေက်ာင္းစာမွာ သူအလြန္ညံ့ခဲ့တယ္။ အထက္တန္း စာေမးပဲြ ဘာသာရပ္စုစုေပါင္းရဲ႕ ရမွတ္က အမွတ္(၁ဝဝ)ေက်ာ္ပဲ ရွိခဲ့တယ္။ အထက္တန္းေတာင္ မေအာင္တဲ့သူ႔အတြက္ ေ႐ွ႕ဆက္ေလွ်ာက္မဲ့ လမ္းက ညနက္ခဲ့တယ္။ အေမ့မွာ ေျပာစရာစကား ရွာမရခဲ့ဘူး။ သားဘဝ ဒီလိုနဲ႔ပဲ အဆံုးသတ္ေတာ့မလား? အဲဒီအခ်ိန္မွာ အဆိုးထဲက အေကာင္းလို႔ေျပာရမလား.. သူတို႔ျမိဳ႕ေလးက ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ဂီတသင္တန္းေခၚယူပဲြမွာ သူေျဖဆို ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္။

စႏၵယားနဲ႔တေယာၾကီး အတီးေကာင္းျပီး အားတိုင္း ဘတ္စကက္ေဘာကစားတတ္တဲ့သူ႔ကို အဲဒီေက်ာင္းက ေကာင္မေလးေတြ သတိထားခဲ့မိၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ အျပံဳးအရယ္နည္းတဲ့ သူဟာ လူေတြနဲ႔ ေရာေရာေႏွာေႏွာ မေနခဲ့ဘူး။ သင္သမွ် ဘာသာရပ္ေတြထဲမွာလည္း ဂီတကလဲြရင္ က်န္တဲ့ဘာသာတိုင္းက မင္နီေတြနဲ႔ ျပည့္ေနခဲ့တယ္။ ဆရာေတြက သူ႔ ဦးေႏွာက္ခြ်တ္ယြင္းခ်က္ေၾကာင့္လို႔ ထင္ခဲ့ၾကတယ္။ အဂၤလိပ္ဆရာမက မသြယ္ဝိုက္ဘဲ သူ႔ဉာဏ္ရည္ညံ့ဖ်င္းေၾကာင္း အေမ့ကိုတိုက္ရိုက္ေျပာျပခဲ့တယ္။

ဆရာမေတြရဲ႕စကားၾကားမွာ အေမငိုင္ေမာသြားခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ သားကိုပ်ဳိးေထာင္ဖို႔ သူလက္မေလွ်ာ့ခဲ့ဘူး။ အနည္းဆံုးေတာ့ စႏၵယားဆရာပဲျဖစ္ပါေစေတာ့.. သူ႔ရဲ႕ညံ့ဖ်င္းမႈကိုလည္း အေမအျပစ္မဆိုခဲ့ဘူး။ သူဒီလို ျဖစ္လာခဲ့ရတာဟာ မသာယာတဲ့မိသားစုေၾကာင့္လို႔ အေမထင္ခဲ့တယ္။ သား ဦးေႏွာက္ခြ်တ္ယြင္းမႈမရွိဘူး ဆိုတာကို အေမယံုၾကည္ခဲ့တယ္။ သားကို အေမလိုတစ္မ်ဳိး အစ္မလိုတစ္ဖံု မဆူမဆဲဘဲ ပဲ့ျပင္ထိန္းေက်ာင္းခဲ့တယ္။

ဆရာေတြ ခန္႔မွန္းထားတဲ့အတိုင္း သူတကၠသိုလ္ဝင္ခြင့္ မေအာင္ခဲ့ဘူး။ အေမက သူ႔ကို အႏုပညာတကၠသိုလ္ ဝင္ခြင့္ေျဖေစဖို႔ ေနရာအႏွံ႔စံုစမ္းခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့လဲ သူ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒုတိယအၾကိမ္ ၾကိဳးစားျပီး သူျပန္ေျဖခဲ့ေပမယ့္ အ႐ႈံးနဲ႔သာရင္ဆိုင္ခဲ့ရတယ္။ အေမနဲ႔အဘြားက သူ႔ေရွ႕ေရးအတြက္ ရင္ေလးခဲ့ရတယ္။ သူ႔ဘဝေရွ႕ေရးအတြက္ သူဘာလုပ္ႏိုင္သလဲ?

၂) ဘာမွ ျဖစ္ေျမာက္မလာတဲ့သူ႔အတြက္ စစ္မႈထမ္းဖို႔အခ်ိန္ကိုသာ ေစာင့္ေနခဲ့ရတယ္။ ေစာင့္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ေက်ာရိုးနာေရာဂါကို သူခံစားခဲ့ရတယ္။ ဒီ့အတြက္ အဘြားနဲ႔အေမ သူ႔အတြက္တစ္ဖန္ မ်က္ရည္က်ခဲ့ရျပန္တယ္။

ေရာဂါတေျဖးေျဖးသက္သာလာေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ စားပဲြထိုးအလုပ္ကို သူဝင္လုပ္ခဲ့တယ္။ မၾကာခဏ ပန္းကန္ေတြက်ကဲြတတ္တာေၾကာင့္ သူရတဲ့လခက လစဥ္အျပည့္ရတယ္ဆိုမ်ဳိး မရွိခဲ့ဖူးဘူး။ သူအလုပ္လုပ္တဲ့ဆိုင္က တီးဝိုင္းစားေသာက္ဆိုင္ျဖစ္တယ္။ တစ္ေန႔ အလုပ္နားတုန္း ဆိုင္ကစႏၵယားကို သူယူတီးခဲ့မိတယ္။ သူ႔တီးလံုးေၾကာင့္ အံ့ၾသသြားခဲ့ရတဲ့သူေဌးက သူ႔ကို စားပဲြထိုးအစား စႏၵယားပဲ တီးခိုင္းေစခဲ့တယ္။

သားရဲ႕ပါရမီကိုသိတဲ့အေမက ဒီလိုနဲ႔တင္ မေရာင့္ရဲခဲ့ဘူး။ လူသစ္တန္း တီဗီြအစီအစဥ္တစ္ခုမွာ ျပိဳင္ပြဲဝင္ဖို႔ သားကို စာရင္းသြင္းေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီပဲြအတြက္ “အိပ္မက္မွာ ေတာင္ပံ႐ွိတယ္”ဆိုတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို သူေရးစပ္ခဲ့တယ္။ ကိုယ့္အသံကို ယံုၾကည္မႈမရွိတဲ့ Jay ဟာ သူ႔ေရးထားတဲ့သီခ်င္းကို တျခားတစ္ေယာက္နဲ႔ ဆိုခိုင္းေစခဲ့တယ္။ သီဆိုသူက Jayရဲ႕ထူးဆန္းတဲ့ စႏၵယားတီးခတ္သံနဲ႔ သီခ်င္းအသြားအလာကို နားမလည္ခဲ့တဲ့အတြက္ ပရိသတ္ရဲ႕ေဝဖန္မႈေအာက္မွာ အျမင့္ကိုတက္လွမ္းဖို႔ ၾကိဳးစားေနတဲ့ အညႊန္႔ေလးတစ္ညႊန္႔ ပ်က္ဆီးခဲ့ရတယ္။

ပဲြျပီးေတာ့ သားအတြက္ ပူပင္ေသာကပိုေရာက္ခဲ့ရတဲ့အေမက ေတးသံသြင္းပိုင္ရွင္၊ စီစဥ္တင္ဆက္သူအျဖစ္ နာမည္ၾကီးတဲ့ မစၥတာဝူ (吳宗憲)ကို သြားရွာခဲ့ျပီး “အိပ္မက္မွာ ေတာင္ပံရွိတယ္”ဆိုတဲ့ သီခ်င္းကို ထပ္ျပလိုက္တယ္။ Jayေၾကာင့္ ပဲြပ်က္ခဲ့ရတဲ့အတြက္ မစၥတာဝူက သီခ်င္းကို ဝတ္ေက်တန္းေက်သေဘာပဲ ၾကည့္လိုက္တယ္။ သီခ်င္းက သံစဥ္ေတြနဲ႔ ႐ႈပ္ယွက္ခတ္ေနေပမယ့္ စာသားေတြ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေရးထားတာကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ မစၥတာဝူဟာ Jayကုိ အလုပ္ခန္႔ဖို႔ သေဘာတူလိုက္တယ္။

အဲဒီကုမၸဏီမွာ ထုတ္လုပ္ေရးအကူအျဖင့္ သူအလုပ္လုပ္ခဲ့တယ္။ အေမရဲ႕အားေပးမႈေအာက္မွာ ဝန္ထမ္းေတြရဲ႕ ခိုင္းေစသမွ်ကို သူလက္မေႏွးခဲ့ဘူး။ သူရဲ႕ ဆိတ္ဆိတ္ေနတတ္တဲ့အက်င့္၊ ေအးတိေအးစက္နဲ႔ ပုန္ကန္တတ္တဲ့အက်င့္ေၾကာင့္ ဝန္ထမ္းေတြနဲ႔မတည့္မွာကို အေမစိုးရိမ္ခဲ့တယ္။ အလုပ္ဆင္းတဲ့အခ်ိန္တိုင္း အေမဟာ တံခါးဝမွာ အျမဲလာလာရပ္ျပီး သားအျပဳအမႈေတြရိုင္းခဲ့ရင္ ခြင့္လႊတ္နားလည္ေပးဖို႔ ဝန္ထမ္းေတြကို ေတာင္းပန္တတ္တယ္။ ၾကာေတာ့ Jayမွာ မိခင္ေကာင္းတစ္ဦး ရွိတယ္ဆိုတာကို ဝန္ထမ္းတိုင္းသိခဲ့ၾကတယ္။

Jayဟာ သီခ်င္းေတြ အမ်ားၾကီးေရးစပ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကုမၸဏီပိုင္ရွင္ဝူက သူ႔သီခ်င္းေတြကို ခံစားလို႔ မရခဲ့ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔ သူေရးစပ္လိုက္တဲ့သီခ်င္းေတြက အမ်ားနဲ႔မတူဘဲ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္မွန္း နားမလည္ခဲ့ဘူး။ ဂီတအသိုင္းအဝိုင္းမွာလည္း သူ႔သီခ်င္းကို ဘယ္သူမွမၾကိဳက္ခဲ့ၾကဘူး။ တစ္ခါက Jayဟာ သူအားအရဆံုး သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကိုယူျပီး မစၥတာဝူကို ျပခဲ့ျပန္တယ္။ ဝူကလွည့္ေတာင္မၾကည့္ဘဲ စာရြက္ကိုလံုးေခ်ျပီး အမႈိက္ပံုးထဲ ပစ္ထည့္လိုက္တယ္။ ဒီလိုအျဖစ္နဲ႔ႀကံဳေတာ့ Jayဟာ မေအာင့္ႏိုင္ဘဲ မ်က္ရည္က်ခဲ့ရတယ္။

လက္လြတ္ရမွာလား? ေရွ႕ဆက္ရမွာလား? လက္လြတ္လိုက္ရင္ ေန႔တိုင္းကုမၸဏီေရွ႕တံခါးဝမွာ လာလာေစာင့္ေနတတ္တဲ့ အေမ့ကို သူအားနာမိတယ္။ ေရွ႕ဆက္ဖို႔ရာလည္း သူ႔သီခ်င္းေတြကို ဘယ္သူမွ ခံစားနားမလည္ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူအေလွ်ာ့မေပးခဲ့ဘူး။ ကုမၸဏီမွာပဲအိပ္ ကုမၸဏီမွာပဲစားျပီး တစ္ေန႔ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ႏႈန္းနဲ႔ သူ႔ဖန္တီးမႈကို အရွိန္ျမင့္တင္ခဲ့တယ္။

ညတိုင္း ကုမၸဏီကိုအေမေရာက္လာခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔တျခားပိန္သြားတဲ့ သားကိုၾကည့္ျပီး အေမရင္ထဲမခ်ိခဲ့ဘူး။ စီးက်လာတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကိုထိန္းရင္း သားကိုအားေပးစကားေတြ အေမေျပာခဲ့တယ္။ မနက္၈နာရီ ရံုးတက္တာနဲ႔ မစၥတာဝူအတြက္ Jayရဲ႕ သီခ်င္းသစ္တစ္ပုဒ္က အျမဲၾကိဳေနတတ္တယ္။ ၾကာေတာ့ Jayရဲ႕ မေလ်ာ့တဲ့ဇဲြလံု႔လနဲ႔ ၾကိဳးစားတဲ့စိတ္က မစၥတာဝူကိုကိုင္လႈပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ သူ႔သီခ်င္းေတြကို မစၥတာဝူၾကိဳးစားျပီး ခံစားၾကည့္ခဲ့တယ္။ အဆိုေတာ္တစ္ဦးကိုရွာျပီး သူေရးထားတဲ့သီခ်င္းေတြကို ဆိုခိုင္းဖို႔ မစၥတာဝူ ေခါင္းညိတ္လိုက္တယ္။

“မ်က္ရည္သိတယ္” (眼淚知道)ဆိုတဲ့သီခ်င္းကို နာမည္ေက်ာ္ အဆိုေတာ္မင္းသားၾကီး “Andy Laung” ကို ျပလိုက္တယ္။ “Andy” တစ္ေခါက္ပဲၾကည့္ျပီး ေခါင္းခါခဲ့တယ္။ “နံခ်ပ္ကူ”(雙節棍) ဆိုတဲ့သီခ်င္းကို အဲဒီတုန္းက နာမည္ၾကီး ေဟာ့ေရွာ့အဆိုေတာ္ “Ah Mei”ကို ျပျပန္တယ္။ “Ah Mei”က စဥ္းေတာင္မစဥ္းစားဘဲ ျငင္းပယ္လိုက္ျပန္တယ္။ မစၥတာဝူက မတတ္တာတဲ့အဆံုးမွာ “မင္းေရးတဲ့သီခ်င္း မင္းကိုယ္တိုင္ဆိုပါ” ဆိုျပီး Jayကို ေနာက္ဆံုးအခြင့္အေရး ေပးလိုက္တယ္။ ဒီလိုမွ မျဖစ္ထြန္းခဲ့ရင္လည္း ဇာတ္သိမ္းသင့္ျပီးလို႔ မစၥတာဝူထင္ခဲ့တယ္။

အဲဒီလိုနဲ႔ Jayကို ရံုးခန္းထဲေခၚျပီး “မင္းကို အခ်ိန္(၁ဝ)ရက္ေပးမယ္။ အဲဒီ(၁ဝ)ရက္အတြင္းမွာ သီခ်င္းအပုဒ္ (၅ဝ)ကိုမင္းေရးရမယ္။ (၅ဝ)ထဲက (၁ဝ)ပုဒ္ေလာက္ ငါစိတ္ၾကိဳက္ေရြးႏိုင္ရင္ မင္းကို အေခြထုတ္ေပးမယ္”လို႔ ဝူကေျပာလိုက္တယ္။ သူေဌးရဲ႕စကားကိုၾကားေတာ့ Jayအရမ္းေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္။ အေမ့ကို ခ်က္ခ်င္းဖုန္းဆက္ျပီး ေခါက္ဆဲြေျခာက္ထုပ္ တစ္ေသတၱာကို အျမန္ေျပးဝယ္ခဲ့တယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္ သူ႔ကိုယ္သူ စိန္ေခၚဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။

၃) Jayဟာ မအိပ္မနားဘဲ(၁ဝ)ရက္အတြင္းမွာ သီခ်င္းအပုဒ္(၅ဝ)ကုိေရးစပ္ခဲ့တယ္။ သီခ်င္းတိုင္းက သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႔ သံစဥ္ေတြလည္း အခ်ိတ္အဆက္မိခဲ့တယ္။ ပထမဆံုးအၾကိမ္ မစၥတာဝူဆီက ခ်ီးမြမ္းတဲ့ အျပံဳးတစ္ခုကို Jayျမင္ခဲ့ရတယ္။ သူေရးထားတဲ့ သီခ်င္းေတြထဲက စိတ္ၾကိဳက္(၁ဝ)ပုဒ္ကို ဝူေရြးျပီး (၂ဝဝ၁)ခုႏွစ္မွာ Jayရဲ႕ ပထမဆံုး စီးရီးျဖစ္တဲ့ “Jay” ကို ထုတ္ေဝခဲ့တယ္။

ဒီအေခြအတြက္ ကုမၸဏီက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြမထားရဲခဲ့ဘူး။ ထုတ္လုပ္တဲ့ အရင္းေလးျပန္ရရင္ လံုေလာက္ျပီလို႔ ထင္ေနဆဲမွာပဲ “Jay”စီးရီးက ထိုင္ဝမ္တစ္ကြ်န္းလံုးကို ဆိုင္ကလံုးမုန္တိုင္းအလား အားျပင္းျပင္းနဲ႔ ဝင္ေဆာင့္ခဲ့တယ္။ အေခြေတြလံုးဝ ဝယ္လို႔မရေအာင္ ျပတ္လပ္သြားခဲ့ရတယ္။ “Jay”စီးရီးနဲ႔ပဲ အဲဒီႏွစ္က ထိုင္ဝမ္ရဲ႕ေပၚျပဴလာအျဖစ္ဆံုး စီးရီး၊ အေကာင္းဆံုးထုတ္လုပ္သူဆု၊ အေကာင္းဆံုး ေရးစပ္သီကုံးဆုအျဖင့္ ဆု(၃)ဆုကို ရခဲ့တယ္။

ကုမၸဏီကဝန္ထမ္းေတြ မထင္မွတ္ထားတဲ့ ေအာင္ျမင္မႈကို Jayရခဲ့တယ္။ အဆိုေတာ္ အသိုင္းအဝိုင္းကလည္း Jayကို စတင္သတိထားမိခဲ့ၾကတယ္။ ပထမအေခြနဲ႔ ထိုင္ဝမ္တစ္ကြ်န္းလံုးကို ေမႊေနာက္ျပီးေနာက္ Jayရဲ႕ ဒုတိယအေခြ “Fantasy”(范特西)ဟာ ထိုင္ဝမ္သာမက၊ တရုတ္ျပည္၊ ေဟာင္ေကာင္.. စတဲ့ အေရွ႕ေတာင္အာရွ တစ္ခုလံုးကို ေမႊေနာက္ျပီး ဆုေပါင္းမ်ားစြာကို ဆြတ္ခူးခဲ့ျပန္တယ္။

Jayေအာင္ျမင္ခဲ့ပါျပီ။ ဒီေအာင္ျမင္မႈေနာက္ကြယ္မွာ အေမရဲ႕အားေပးမႈ၊ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္မႈ မီးေရာင္ေၾကာင့္ဆိုတာကို Jayနားလည္ခဲ့တယ္။ တစ္ပင္လဲတစ္ပင္ထူႏိုင္တဲ့ အရြယ္ေကာင္းေပမယ့္ သူ႔ေၾကာင့္ အေမေနာက္အိမ္ေထာင္ မျပဳခဲ့ဘူးဆိုတာကိုလည္း သူသိခဲ့တယ္။ ရသမွ် သူ႔ဝင္ေငြေတြ အေမ့ကိုအပ္သလို၊ ကိုယ္ပိုင္အခန္းေလး ရွိေပမယ့္ စေန၊ တနဂၤေႏြ အလုပ္နားရက္တိုင္း အေမ့အိမ္ကို သူျပန္တတ္တယ္။ အဘြား အေမတို႔နဲ႔ သူ႔အားလပ္ရက္ကို ကုန္ဆံုးေစတတ္တယ္။ အသက္ (၈ဝ)ေက်ာ္ အဘြားကို စပ္ဆိုထားတဲ့ သူ႔သီခ်င္း “အဘြား” (外婆) က ပရိသတ္ၾကားမွာ ေရပန္းအစားဆံုး ျဖစ္ခဲ့တယ္။

“အေမ့အတြက္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ့္ဘဝကိုေတာင္ စြန္႔ရဲတယ္” အေမဟာ သူ႔ဘဝ၊ အေမဟာ သူ႔အေဖာ္၊ အေမရဲ႕ အားေပးမႈေတြသာ မရွိခဲ့ရင္ ဒီေန႔ Jay Chouဆိုတာ ရွိလာခဲ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အေမ့ကို ေက်းဇူးဆပ္တဲ့အေနနဲ႔ သူရဲ႕ စတုတၳေျမာက္ စီးရီးကို “ယဲ့ေဟြေမ”(葉惠美) ဆိုတဲ့ အေမ့နာမည္ကို ေပးခဲ့တယ္။ ဒါဟာ အေမ့အတြက္ သားရဲ႕လက္ေဆာင္ပါတဲ့.....

ျပီးပါျပီ

Jay ရတဲ့ ဆုေတြက မ်ားတဲ့အတြက္ ေရးခ်မျပေတာ့ပါဘူး။ အမ်ားဆံုးရတဲ့ ဆုေတြက ထီထြင္ဆု၊ ကုိယ္တိုင္ေရးစပ္ သီကုံးဆု၊ သံစဥ္ဆု စတာေတြျဖစ္တယ္။ သီခ်င္းဆိုတဲ့အျပင္ မင္းသား၊ ဒါရိုက္တာအျဖင့္နဲပါ ေအာင္ျမင္ဖို႔ သူၾကိဳးစားေနပါတယ္။ ဒီကေန႔မွာ သူ႔သီခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ျမန္မာေကာ္ပီအျဖစ္ ျပန္ဆိုေနၾကပါၿပီ...