Don't worry..... be happy

တစ္ခါက လူတစ္ဦးသည္ ေတာထဲတြင္ လွည့္လည္ေနရင္း ဆာေလာင္ေနေသာ ျခေသၤ့တစ္ေကာင္ႏွင့္တိုးသည္။ ျခေသၤ့မွာ ဟိန္းေဟာက္ျပီး သူ႔ကို ခုန္အုပ္ေလသည္။ ထိုလူမွာရွိသမွ် ခြန္အားျဖင့္ အသက္ေဘးမွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ေျပးေလေတာ့သည္။ ေျပးရင္းလႊားရင္း ေခ်ာက္ကမ္းပါးတစ္ခုသို႔ ေရာက္လာခဲ့သည္။

သူသည္ ေခ်ာက္ကမ္းပါးထိပ္တြင္ရပ္ျပီး “ျခေသၤ့ဖမ္းမိျပီး အရွင္လတ္လတ္ အစားခံရမဲ့အတူ ေခ်ာက္ထဲခုန္ခ်လိုက္တာ ပိုေကာင္းမယ္။ မေတာ္တဆ အသက္ရွင္ႏိုင္ေသးတယ္”ထိုသို႔ေတြးမိျပီး ေခ်ာက္ထဲသို႔ ခုန္ခ်လိုက္ေလသည္။ ကံေကာင္း ေထာက္မစြာ ေခ်ာက္ကမ္းပါးေဘးတြင္ ေပါက္ေနေသာ သစ္ပင္တစ္ပင္ေပၚတြင္ ခံေနခဲ့သည္။ ထိုသစ္ပင္ေပၚတြင္ ခ်ဳိျမိန္ေသာအသီးမ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနခဲ့သည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ ေခ်ာက္ေအာက္မွ ဟိန္းေဟာက္သံ ၾကားေသာေၾကာင့္ ၾကည့္လိုက္ရာ သူက်အလာကို ေစာင့္ေနေသာ က်ားတစ္ေကာင္ကို ေတြ႔လိုက္ျပန္သည္။

“ျခေသၤ့နဲ႔က်ား ၾကမ္းတမ္းတဲ့ အေကာင္ေတြျဖစ္တယ္။ အေပၚပဲတက္တက္ ေအာက္ပဲဆင္းဆင္း အစားခံရမယ့္အတူ အပင္ေပၚမွာ ခဏနားေနလိုက္တာ ေကာင္းမယ္” ဟုေတြးလိုက္မိသည္။ နားရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္စဥ္ အသံတစ္သံကို ၾကားလိုက္မိျပန္သည္။ အသံလာရာသို႔ ၾကည့္လိုက္ရာ ၾကြက္ျဖဴၾကြက္မဲႏွစ္ေကာင္မွာ သူရွိေနေသာ သစ္ကိုင္းအား ကိုက္ျဖတ္ေနသည္ကို ေတြ႔လိုက္မိသည္။ သူ တုန္လွဳပ္သြားမိျပီး “ က်ားကိုက္ျပီး ေသမယ့္အတူတူ သစ္ကိုင္းက်ဳိးက်ျပီး ေသတာကေကာင္းဦးမယ္”ဟု ေတြးလိုက္မိျပန္သည္။ ထ႔ိုေနာက္ သစ္ကိုင္းေပၚတြင္ နားေနျပီး ဆာေလာင္လာေသာေၾကာင့္ သစ္သီးမ်ားကို ခူးစားေလေတာ့သည္။ ဗိုက္ျပည့္ေသာအခါ “ေသရမဲ့ အတူတူ မေသခင္ တစ္ေရး အိပ္လိုက္ဦးမယ္” ဟုေတြးျပီး သစ္ကိုင္းကိုမွီျပီး အိပ္ေနခဲ့သည္။

သူႏိုးလာေသာအခ်ိန္တြင္ သစ္ကိုင္းကို ကိုက္ျဖတ္ေနေသာ ၾကြက္ႏွစ္ေကာင္ကို မေတြ႔ေတာ့။ ထိုအတူ ျခေသၤ့ႏွင့္ က်ားကိုလည္း မေတြ႔ေတာ့ေပ။ အေၾကာင္းမွာ သူအိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ အခ်ိန္တြင္ ဆာေလာင္ေသာ ျခေသၤ့က အစာကိုမေစာင့္ႏို္င္သျဖင့္ ေခ်ာက္ထဲသို႔ လိုက္ခုန္ခ်ခဲ့သည္။ ေခ်ာက္ေအာက္ရွိ က်ားႏွင့္တိုးျပီး အခ်င္းခ်င္း ကိုက္ျဖတ္ကာ အသီးသီးဒဏ္ရာရျပီး ထြက္ေျပး ကုန္ၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ျခေသၤ့ႏွင့္က်ား ဟိန္းသံၾကားေသာေၾကာင့္ ၾကြက္ႏွစ္ေကာင္မွာလည္းလန္႔ျပီး ထြက္ေျပးခဲ့ၾကသည္။ ထိုအခါမွ သူသည္သစ္ပင္ေပၚမွဆင္းျပီး သတိႏွင့္ ကမ္းပါးထိပ္သို႔ တက္ေရာက္ခဲ့သျဖင့္ အသက္ေဘးမွ လႊတ္ေျမာက္ခဲ့ရသည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေမြးဖြားၾကီးျပင္းလာသည့္ အခ်ိန္မွာစ၍ ပင္ပန္းဆင္းရဲျခင္းသည္ ဆာေလာင္ေနေသာ ျခေသၤ့တစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔အား လိုက္ေနခဲ့သည္။ ေသဆံုးျခင္းသည္ ရက္စက္ေသာ က်ားတစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ ေခ်ာက္ေအာက္တြင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔အား ေစာင့္ေနခဲ့သည္။ ေန႔ႏွင့္ည ေျပာင္းလဲေနေသာ အခ်ိန္မ်ားသည္ ၾကြက္ျဖဴႏွင့္ ၾကြက္မဲကဲ့သို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ခဏသာ ရပ္တည္ေနေသာ (ဘ၀)သစ္ပင္ကို ကိုက္ျဖတ္ေနၾကသည္။ တစ္ေန႔ေန႔တြင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ ျခေသၤ့ႏွင့္က်ား၏ အစားကို ခံရမည္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ အစားမခံရခင္ သစ္ပင္ေပၚရွိ ခ်ဳိျမိန္ေသာ အသီးမ်ားကို စားသံုးရင္း အပင္ေပၚမွေန၍ လွပေသာ ႐ႈခင္းမ်ားကို ခံစားေနမည္ဆိုလွ်င္ စိတ္သည္ရိုးရွင္းျပီး စိုးရိမ္ပူပန္မွုမ်ား ကင္းရွင္းေနလိမ့္မည္။

သင္၏အခ်ိန္ တစ္မိနစ္ တစ္စကၠန္႔ကို ေကာင္းေသာအေတြး၊ လွပေသာအရာမ်ားႏွင့္ ခံစားခဲ့ဖူးပါသလား?
သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ၊ ခ်စ္သူရည္းစား၊ အိမ္သူအိမ္သားမ်ားႏွင့္ ဘာမွမဟုတ္ေသာ ျပႆနာ ေသးေသးမႊားမႊားျဖင့္ သင့္ကိုယ္အား ေဒါသေငြ႔မ်ား ဖံုးလႊမ္းေစပါသလား?

ျပဴတင္းေပါက္ကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ပါ။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ ၾကည္လင္ေသာ ေကာင္းကင္ေပၚတြင္ ဟိုဒီ ေျပးလႊားကစားေနေသာ တိမ္ျဖဴေလးမ်ားျဖင့္ လွပေသာေန႔ရက္တစ္ရက္ကို သင့္လက္လႊတ္သြားပါလိမ့္မည္။