စိတ္ေကာက္လို႔ေရးတဲ့စာ

ခ်စ္ရတဲ့မိန္းမေရ....

မိဘအိမ္မွာ ေနရတာေကာင္းလား? ငါ့ကိုစိတ္ေကာက္ၿပီး နင္မိဘအိမ္ျပန္သြားတာ အခုဆိုရင္ (၃၈)နာရီရဲ႕ (၃၇)မိနစ္ရွိသြားၿပီ။ ဒါဟာ အိမ္ကိုခြာတဲ့နင့္သမိုင္းမွာ အျမင့္ဆံုးမွတ္တမ္းျဖစ္ဖို႔ အခ်ိန္(၄)နာရီနဲ႔(၂၁)မိနစ္ပဲ လိုေတာ့တယ္။ အိမ္တိုင္ရာေရာက္ ငါလာေတာင္းပန္ဖို႔ကို နင္ေစာင့္ေနခဲ့မွာပဲ။ ငါလည္း အဲဒီလိုလုပ္ဖို႔ စဥ္းစားခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ နင္ေတာင့္ခံပါဦး... ဒါဟာ နင့္သမိုင္းမွာ အိမ္ကေနထြက္သြားတဲ့ အျမင့္ဆံုးမွတ္တမ္းျဖစ္ဖို႔ နင္ေတာင့္ခံလိုက္ပါဦး...

အိမ္မွာ ငါအရာရာ အဆင္ေျပပါတယ္။ နင္ စိတ္မပူပါနဲ႔။ ေငြစုစာအုပ္ကို နင္ယူသြားလည္း ငါ့မွာ ခရစ္တစ္ကတ္ေတာ့ က်န္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နင္စိတ္မပူပါနဲ႔။ ခရစ္တစ္ကတ္က သံုးရတာ အဆင္ေျပတယ္။ ငါ အကၤ်ီငါးထည္ ဝယ္ၿပီးၿပီ၊ အဝတ္ခံေဘာင္းဘီ(၇)ထည္နဲ႔ ေျခအိတ္တစ္ဒါဇင္လည္း ဝယ္ထားၿပီးၿပီ။ တစ္ေန႔တစ္စံုႏႈန္းနဲ႔ နင္ျပန္လာတဲ့အထိ ငါလွဲဝတ္လို႔ရတယ္။ ဝယ္ထားတဲ့အဝတ္ေတြက ေစ်းနည္းနည္းႀကီးတယ္ဆိုေပမယ့္ နာမည္ရွိတဲ့တံဆိပ္ေတြပါပဲ။

ငါ့ရဲ႕ရိကၡာအတြက္လည္း နင္စိတ္မပူပါနဲ႔။ အသစ္ဖြင့္တဲ့ဆိုင္သစ္(၇)ဆိုင္မွာ ငါသြားစားခဲ့ၿပီးၿပီ။ ငါတစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္မွာစိုးလို႔ဆိုတဲ့ ငါ့သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္နဲ႔ေပါ့။ သူတို႔က ငါ့ကိုေန႔တိုင္း အေဖာ္ျပဳတယ္။ သူတို႔ကလည္း စားေကာင္းေသာက္ေကာင္းေတြပဲ မွာစားေနေတာ့တာပဲ။ ငါ မတတ္ႏိုင္ဘူး။ ငါဟာ မ်က္ႏွာသာရခ်င္သူဆိုတာ နင္လဲသိတယ္ေလ။

ခုတေလာငါ့ကို စိတ္ရႈပ္ေစတာက မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အိမ္က အသစ္ေျပာင္းလာတဲ့ ေကာင္မေလးပဲ။ သူက ေန႔တိုင္းလုိလို အိမ္ေရာက္လာၿပီး ၾကက္သြန္ေခ်းပါ။ ငံျပာရည္ေခ်းပါ လုပ္ေနတယ္။ ဒါကိုလည္း နင္စိတ္ခ်ပါ... ငါ ဘာအမွားမွ က်ဴးလြန္ဖို႔ မစဥ္းစားခဲ့ပါဘူး။ ဒါကိုေတာ့ နင္ငါ့ကို စိတ္ခ်ယံုၾကည္ပါ။

အိမ္မွာစိုက္ထားတဲ့ ပန္းေတြကိုလည္း သဲကႏာၱရဥတုေလး ခံစားတတ္ေအာင္ ငါေရမေလာင္းဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္ထားတယ္။ ဒါဟာ အပင္ေတြရဲ႕ဆင့္ကဲျဖစ္စဥ္ကို အက်ဳိးျဖစ္ေစတာပဲ မဟုတ္လား။ ေအာ္... ေမ့လို႔ ... အိမ္က ေၾကာင္မေလးေရာ! နင္နဲ႔အတူ လိုက္သြားတာလား? အိမ္မွာသူ႔ကို မေတြ႔တာ ၂ ရက္ေလာက္ရွိေနၿပီ။

ဟို ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ေယာက္ဖႏွစ္ေယာက္ ငါ့ကို လာရန္ရွာမွာကိုလဲ နင္မစိုးရိမ္ပါနဲ႔။ မေန႔က သူတို႔ကိုဖိတ္ၿပီး နင္နဲ႔ငါ့ၾကားကအေၾကာင္းတခ်ဳိ႕ ေျပာျပၿပီး ငါေပါက္ကဲြခဲ့ၿပီးၿပီ။ ငါေျပာတာေတြကို နားေထာင္ၿပီး သူတို႔က ငိုငိုယိုယိုနဲ႔ "အစ္ကိုရယ္... နင္ ပင္ပန္းလြန္းပါတယ္" လို႔ ငါ့လက္ကိုဆဲြၿပီး ေျပာသြားခဲ့တယ္။

နင့္ကို ငါလာေခၚၿပီး ငါေတာင္းပန္မွာပါ.. ဒါေပမယ့္ မိဘအိမ္မွာပဲ ေအးေအးေဆးေဆး နင္ေနလိုက္ပါဦး.. သူတို႔လည္း နင့္ကိုလြမ္းေနေလာက္ေရာ့ေပါ့။

စာၾကြင္း.... မနက္ျဖန္ နင္မျပန္လာဘူးဆိုရင္ ေဆြေဆြက ငါ့ကိုပီဇာေကၽြးဖို႔ ခ်ိန္းထားတာ ငါသြားလိုက္မယ္။ အားေနေတာ့လည္း အားေနတာပဲေလ.. လူမ်ားခ်ိန္းတာကို ခဏခဏျငင္းရတာလည္း မေကာင္းပါဘူး။ သူကလည္း ငါ့လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ပဲေလ....


နင္ခ်စ္တဲ့ နင့္ရဲ႕ေယာက္်ား

 ++++++++++

ခ်စ္ရတဲ့ ေယာက္်ားေရ....

နင့္ရဲ႕စာအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ မိဘအိမ္မွာ ငါအရာရာ အဆင္ေျပပါတယ္။ နင္စိတ္မပူပါနဲ႔။ ေငြစုစာအုပ္ထဲကေငြေတြ ငါ့အေကာင့္ထဲ ေျပာင္းထည့္လိုက္ၿပီဆိုတာ နင့္ကိုေျပာဖို႔ ငါေမ့သြားတယ္။ အစကေတာ့ နင့္အသံုးစရိတ္အတြက္ ငါစိတ္ပူေနတာပါ.. ဒါေပမဲ့ ေငြေတြကို နင္သံုးေနရတယ္ဆိုေတာ့လဲ ငါ စိတ္မပူေတာ့ပါဘူး။

နင့္ကို ေကာင္းသတင္းေလးတစ္ခု ေပးခ်င္ေသးတယ္။ အိမ္က ေၾကာင္အိမ္ေအာက္ဆံုးထပ္မွာ ေခါက္ဆဲြေျခာက္ထုပ္ေလး ႏွစ္ထုပ္ရွိတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ စားေကာင္းေသာက္ေကာင္းေတြ နင္စားေနတယ္ဆိုေပမယ့္ ငါစိတ္ပူေသးတယ္။ နင္ခရစ္တစ္ကတ္ေလး သံုးမရေတာ့ဘူးလို႔ေျပာတဲ့အခါ၊ နင္နဲ႔အတူစားခဲ့တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ အလုပ္မ်ားလို႔ဆိုၿပီး နင့္ကိုလာမေတြ႔ႏိုင္ေတာ့တဲ့အခါ အဲဒီေခါက္ဆဲြထုပ္ေတြကို နင္လိုလိမ့္မယ္။

မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အိမ္က ေကာင္မေလးကိုလည္း ငါက ႏႈတ္ဆက္တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေျပာလိုက္ဦး။ လကုန္လို႔ အိမ္ေခ်းေငြ မေပးႏိုင္တဲ့အခါ နင့္သူငယ္ခ်င္းအသစ္ကို ႏႈတ္မဆက္ရက္လည္း နင္ႏႈတ္ဆက္ရလိမ့္မယ္။

ေအာ္.. အိမ္ကပန္းေတြကို ေရလံုးဝ မေလာင္းနဲ႔ေနာ္.. ငါစိုက္ထားတာက ရွားေစာင္းပင္ေတြ။ ေၾကာင္ကေလးက ငါနဲ႔အတူရွိေနတယ္။ အိမ္က ၾကြက္သတ္ေဆးေတြလည္း သံုးလို႔ကုန္သြားၿပီ။ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ငါေမာင္ႏွစ္ေယာက္က နင္နဲ႔ကြာၿပီး အသံုးက်တဲ့ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ကို ရွာယူဖို႔ အၿမဲေျပာေနၾကလို႔ နင့္ကိုလာရန္ရွာလိမ့္မွာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ မိဘအိမ္ျပန္ေနရတဲ့ ခံစားခ်က္က အရမ္းေကာင္းမွန္း ငါအခုမွသိတယ္။ အရင္လို ေန႔တိုင္းထမင္းဟင္းခ်က္၊ အဝတ္ေလွ်ာ္တဲ့ ပင္ပန္းဒဏ္ကိုလည္း ငါခံစရာမလိုေတာ့ဘူး။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္နဲ႔ ေရွာ့ပင္းထြက္ေနရံုပဲ... ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းလိမ့္သလဲ!

မနက္ျဖန္ ေဆြေဆြနဲ႔သြားလည္တာ ေပ်ာ္ခဲ့ပါေစလို႔ ငါဆုေတာင္းလိုက္တယ္။ ေဆြေဆြရည္းစားက အားကစားေက်ာင္းက လက္ေဝွ႔နည္းျပဆိုလား ငါၾကားထားတယ္။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မသိဘူးေပါ့ေလ.. ငါ မဟုတ္မမွန္ မေျပာတတ္တာ နင္လဲသိပါတယ္... ဒါပါပဲ...