ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ဖမ္းဆုပ္ပါ

အသက္ႀကီးလာေလ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက ႐ွားပါေလပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္တယ္၊ မေပ်ာ္ရႊင္ဘူးဆိုတာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပင္ကိုယ္စရုိက္နဲ႔ တိုက္ရိုက္ပတ္သက္ေနၿပီး သူပိုင္ဆိုင္တဲ့စည္းစိမ္ဥစၥာနဲ႔ လံုးဝမဆိုင္ေၾကာင္းကို တျဖည္းျဖည္းသိလာခဲ့ရတယ္။

"ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက ဆုေတာင္းၿပီးရလာတာ မဟုတ္သလို မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ေတြ႔ဆံုၿပီးရလာတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး" ဆိုတဲ့အေျပာက ဟုတ္သလိုလိုရွိခဲ့ပါတယ္။

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတာ ရင္ထဲက စိတ္ကူးအိပ္မက္ရဲ႕မ်ဳိးေစ့ေလးပါ။ ဘဝတစ္ခုလံုးရဲ႕ ျပင္းပ်တဲ့ဆႏၵနဲ႔ ေရေလာင္းေပါင္းသင္ေပးမွ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့အသီးအပြင့္ေတြ ဖူးပြင့္လာမွာျဖစ္တယ္။

ဘဝရဲ႕ျပင္းပ်တဲ့ဆႏၵ မရွိသူက ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းနဲ႔ေတြ႔ဆံုဖို႔ အင္အားလံုေလာက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို လူတိုင္းခက္ခက္ခဲခဲ ရွာေဖြၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက ကိုယ့္ရင္ခြင္ေထာင့္တစ္ေနရာမွာ နဂိုကတည္းက ရွိႏွင့္ေနၿပီးသားပါ။

ဆင္းရဲတဲ့မိသားစုကေန ေပါက္ပြါးလာခဲ့သူကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ငယ္ငယ္ေလးတည္းက မိဘေတြ ဘယ္ေလာက္ပင္ပင္ပန္းပန္း ရုန္းကန္ခဲ့ရသလဲဆိုတာ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ပါ။ ေငြေၾကးမျပည့္စံုတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးမွာ ဝမ္းနည္းျခင္းေတြပဲရွိမယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ယံုၾကည္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ လံုေလာက္တဲ့ေငြေၾကးရွိမွ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းရွိမယ္လို႔ ထင္မွတ္မွားခဲ့တယ္။

လူတစ္ေယာက္ ဒါမွမဟုတ္ အိမ္ေထာင္တစ္စုမွာ ေငြေၾကးေတြ ဘယ္ေလာက္စုေဆာင္းရမွ၊ ဥစၥာေတြ ဘယ္ေလာက္ပိုင္ဆိုင္မွ လံုေလာက္တယ္လို႔ ထင္ပါသလဲ?

လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္က လခေကာင္း၊ အလုပ္ေကာင္းတဲ့ Micro-soft ေဆာ့ဝဲလ္ကုမၸဏီကေန ကၽြန္ေတာ္အလုပ္ထြက္ဖို႔စီစဥ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ကြၽန္ေတာ္ ဒီလိုႀကီးေလးတဲ့ေမးခြန္းကို ေမးမိတယ္။ အေမက အလြယ္တကူ ကြၽန္ေတာ့္ကိုအေျဖေပးပါတယ္။

"အေမတို႔မွာ မိသားစုသံုးေယာက္ပဲရွိတာ တစ္လကို ႏွစ္ေသာင္းငါးေထာင္(ထိုင္ဝမ္ေငြ)နဲ႔ပဲ အသားငါးေတြ နပ္တိုင္းစားႏိုင္ပါတယ္"

ဒုတိယကမာၻစစ္ကို ႀကံဳခဲ့ဖူးတဲ့အေမအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတာ ကိုယ့္လင္ေယာက္်ား၊ ကိုယ့္သားသမီးနဲ႔အတူ သိုက္သိုက္ဝန္းဝန္း ေနရဖို႔ပါပဲ။ တစ္မိသားစုလံုး အသားငါးေတြနဲ႔နပ္တိုင္း ဝဝလင္လင္စားႏိုင္ရံုနဲ႔တင္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို အလြယ္တကူရႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

အေမရဲ႕အေျဖက ေတြေဝေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ကို တိုက္ရိုက္ထိမွန္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ ေငြေၾကးရဲ႕ေက်းကြၽန္ဘဝကေန ကြၽန္ေတာ္လြတ္ေျမာက္ခဲ့ၿပီး "ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာလုပ္ဖို႔" အခြင့္ရခဲ့တယ္။

ကိုယ္ပိုင္ရံုးခန္းေလးတစ္ခုဖြင့္ၿပီး ႏွစ္အနည္းငယ္အၾကာမွာ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ကူးတခ်ဳိ႕ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အေမရုတ္တရက္ ဦးေႏွာက္ေသြးေၾကာေပါက္ၿပီး ေလျဖတ္သြားခဲ့ရလို႔ သြားလာလႈပ္ရွားမႈမွာ အခက္အခဲႀကံဳခဲ့ရတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့မိသားစုမွာ ႀကီးမားတဲ့ထိခိုက္မႈႀကံဳခဲ့ရတယ္။ မိသားစုအားလံုး တက္ညီလက္ညီ ႀကံ့ႀကံ့ခံၿပီး ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထရပ္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ အေမဘဝရဲ႕ အခက္အခဲဆံုးအခ်ိန္ကို အေဖာ္လုပ္ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကတယ္။

အေဖက "နပ္စ္" ေနရာမွာသရုပ္ေဆာင္ၿပီး အေမကိုျပဳစုတယ္။ တစ္အိုးတစ္အိမ္ ထူေထာင္သြားၾကၿပီျဖစ္တဲ့ အစ္မႏွစ္ေယာက္လည္း မၾကာခဏျပန္လာၿပီး "ေဆးေက်ာသုတ္သင္သူ" "အာဟာရစပ္သူ"အျဖစ္ ရွိေနခဲ့ၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က "ဒါရိုက္ဘာနဲ႔ အကူ"အျဖစ္ တာဝန္ယူခဲ့တယ္။

ဒီအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ ေဝးမသြားတဲ့အျပင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔မိသားစုအားလံုးကို တစ္စုတစ္စည္းတည္း ရွိေစခဲ့တယ္။

ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔အတြက္ ေငြေၾကးေတြ မလိုအပ္ဘူးဆိုေပမယ့္ အေျခခံစားဝတ္ေနေရးအတြက္ေတာ့ ေငြေတြလိုအပ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပိုလ်ံတဲ့ေငြေၾကးေတြက အသံုးမတတ္ရင္ အက်ဳိးမေပးသလို က်န္းမာေရး၊ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြကိုလည္း ဝယ္ယူလုိ႔ မရႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။

ႏွစ္အေတာ္ၾကာ ခရီးသြားခဲ့တဲ့ အေတြ႔အႀကံဳေၾကာင့္ ရိုးရွင္းတဲ့ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းတခ်ဳိ႕ကို ကြၽန္ေတာ္ေတြ႔ျမင္ ခံစားခြင့္ရခဲ့တယ္။

ထိုင္းႏိုင္ငံက ကေလးေတြ ဆင္စီးၿပီး ေဘာလံုးကန္ၾကတယ္။

တီဘက္ Turpanကရြာသားေတြ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ စပ်စ္သီးေတြစိုက္ၿပီး ကမာၻေပၚကအေမႊးဆံုး စပ်စ္ဝိုင္ကို ေသာက္ၾကတယ္။

အေ႐ွ႕ဥေရာပပိုလို(Polo)က ပင္လယ္ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ျဖစ္တဲ့ Latviaၿမိဳ႕လမ္းမေပၚမွာ အမ်ဳိးသမီးတစ္သိုက္ ပယင္းလက္ဝတ္လက္စားေတြ ဝယ္ေနတာကို ကြၽန္ေတာ္ေတြ႔ခဲ့တယ္။ တစ္ရာေလာက္ပဲ တန္ဖိုးရွိတဲ့ပစၥည္းကို သူတို႔ၾကည့္ရတာ အဖုိးတန္ရတနာကို ဝယ္ယူေနရသလို ဝမ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ့ၾကတယ္။

သူတို႔ရဲ႕ ရိုးသားတဲ့အျပဳအမႈမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရတယ္။

ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔အတြက္ ဘဝရဲ႕အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ေတြအျပင္ ေရာင့္ရဲတတ္ဖို႔နဲ႔ ေက်းဇူးသိတတ္တဲ့စိတ္လည္း လိုပါေသးတယ္။ ဒါေတြဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြကို ဖန္တီးေပးႏိုင္တယ္။ တခ်ဳိ႕အတြက္ ေငြေၾကးဥစၥာျပည့္စံုေပမယ့္ ဒါေတြကို ဝယ္ယူလို႔ မရႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတာ အတြင္းစိတ္ထဲမွာရွိတဲ့ ခံစားခ်က္ျဖစ္တယ္။ ကိုယ့္စိတ္ထဲက ရွာယူရမွာျဖစ္ၿပီး တစ္ျခားလူဆီကေန ငွါးယူလို႔ရတာမ်ဳိး မဟုတ္ပါဘူး။ ရခ့ဲရင္လည္း ခဏတာေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ဳိး ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက ကိုယ့္ကိုခ်စ္တဲ့လူဆီကေန ရလာတာျဖစ္တယ္လို႔ လူအမ်ားကထင္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါက အႏၱရာယ္ရွိတဲ့ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ဳိးျဖစ္တယ္။

တကယ္လို႔ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို မခံစားတတ္၊ မထိန္းခ်ဳပ္တတ္ပါဘဲ တျခားလူဆီက ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ေတာင့္တတာဟာ မတရားသလို သူ႔အတြက္လည္းဝန္ပိုေစပါတယ္။ တစ္နည္းေျပာရရင္ ကိုယ့္ကိုခ်စ္တဲ့လူကို "ငါ့ကို ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြေပး" ဆိုတဲ့ ႀကီးေလးတဲ့တာဝန္ကို ထမ္းပိုးထားေစတာနဲ႔ မျခားပါဘူး။

အခ်င္းခ်င္းခ်စ္ၾကသူႏွစ္ဦး ေပ်ာ္ရႊင္တယ္၊ မေပ်ာ္ရႊင္ဘူးဆိုတာကို သူတို႔ႏွစ္ဦးမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကိုယ္စီ ရွိသလားဆိုတာနဲ႔ ဆံုးျဖတ္ရလိမ့္မယ္။ ကိုယ္တိုင္က ေပ်ာ္ရႊင္ေနသူျဖစ္မွ တဖက္သားအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ ေပးႏိုင္မွာျဖစ္တယ္။

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို တျခားလူစီကေန ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ေတာင္းယူလို႔ မရႏိုင္ေပမယ့္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို လူေတြနဲ႔ရက္ရက္ေရာေရာ မွ်ေဝခံစားႏိုင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ တျခားလူကို ေပးကမ္းႏိုင္ပါတယ္။ အံ့ၾသစရာေကာင္းတာက မွ်ေဝလိုက္လို႔၊ ေပးကမ္းလိုက္လို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ ဆံုး႐ႈံးသြားတာမ်ဳိး မရွိခဲ့ပါဘူး။ ကိုယ္ေဝမွ်လိုက္တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကမ်ားေလ ကိုယ့္ျပန္ရတဲ့ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက မ်ားေလဆိုတာကို တအံ့တၾသေတြ႔ပါလိမ့္မယ္။

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတာ လူတိုင္းရဲ႕ရင္ထဲက ခပ္လို႔မကုန္ႏိုင္တဲ့ တြင္းေရေလးတစ္ခုျဖစ္တယ္။

စီးဆင္းတာမ်ားေလ၊ ခပ္ယူတာမ်ားေလ မျပတ္လ်ံထြက္ေလျဖစ္ၿပီး လႈပ္ရွားေလးတက္ၾကြေလ၊ ေပးေလမ်ားေလျဖစ္တဲ့ တြင္းေရျဖစ္တယ္။

ဒါဟာ ဘဝကိုမယုတ္ေလ်ာ့ေစတဲ့ အင္အား၊ သံလိုက္စက္ကြင္းႀကီးျဖစ္တယ္။ အင္အားမ်ားမ်ားသံုးၿပီး ထုတ္လြတ္ေလ စက္ကြင္းက်ယ္ျပန္႔ေလ၊ ကိုယ္နဲ႔ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း အသြင္အျပင္တူသူကုိ ဆဲြငင္ေပးေလျဖစ္တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို မခံစားတတ္သူအတြက္ စက္ကြင္းကလည္း ေသးငယ္ေနမွာျဖစ္ပါတယ္။