"ငါတို႔ လမ္းခဲြၾကရေအာင္"
ေကာင္မေလးက စိတ္ကိုတင္းၿပီးေျပာတယ္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ?" ေကာင္ေလးက နားမလည္စြာနဲ႔ေမးတယ္။
"ပင္ပန္းၿပီ.. ေမာၿပီဆိုမွေတာ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ မလိုေတာ့ဘူးထင္တယ္"
ေကာင္မေလးစကားကို ေကာင္ေလးက ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ေဆးလိပ္ကို တဖြာၿပီးတဖြာ ဖြာေနတယ္။
"မသြားပါနဲ႔..
ခဲြမသြားနဲ႔လို႔ေတာင္ ရင္ဖြင့္ၿပီး မတားျမစ္တတ္တဲ့ခ်စ္သူက ငါ့အတြက္
ဘာအေပ်ာ္ေတြမ်ား သယ္ေဆာင္ေပးႏိုင္ဦးမလဲ?" ေကာင္မေလးရဲ႕စိတ္ေတြ
ေအးစက္လာသလို ခံစားမိတယ္။
တေအာင့္ၾကာမွ ေကာင္ေလးစကားစတယ္။
"ငါဘယ္လိုလုပ္မွ ငါ့ကို နင္ခဲြမသြားမွာလဲ?"
"နင့္ကို
ငါေမးခြန္းတစ္ခုေမးမယ္။ တကယ္လို႔ နင္ေျဖတဲ့အေျဖက ငါ့စိတ္ထဲေတြးထင္ထားတဲ့
အေျဖနဲ႔တူခဲ့ရင္ နင့္ကိုငါ ခဲြမသြားဘူး။ ဥပမာ- ေခ်ာက္ကမ္းပါးစြန္းမွာရွိတဲ့
ပန္းတစ္ပြင့္ကို ငါအရမ္းႀကိဳက္တယ္။ အဲဒီပန္းကို ခူးရင္
ေခ်ာက္ထဲျပဳတ္က်ၿပီး ေသကိုေသရမယ္။ ငါ့အတြက္ နင္ခူးေပးရဲလား?"
"အင္း... နင့္ကို မနက္က်မွ ငါအေျဖေပးမယ္"
ေကာင္မေလးရဲ႕စိတ္ေတြ ေရခဲမွတ္ထိေအာင္ ေအးခဲသြားခဲ့တယ္။
မနက္လင္းလာေတာ့
ေကာင္ေလးရွိမေနေတာ့ဘူး။ စားပဲြခံုေပၚမွာ ႏြားႏို႔ပူပူတစ္ခြက္နဲ႔
ခြက္နဲ႔ဖိထားတဲ့ စာရြက္တစ္ရြက္ကို ေကာင္မေလးေတြ႔လိုက္တယ္။ စာရြက္ကိုယူၿပီး
ေကာင္မေလးၾကည့္လိုက္တယ္။
"ေကာင္မေလး....
အဲဒီပန္းကို ငါသြားခူးမွာ မဟုတ္ဘူး။ သြားမခူးတဲ့အေၾကာင္း ငါ့ကိုရွင္းျပခြင့္ေပးပါ။
(၁)
နင္က
ကြန္ျပဴတာနဲ႔ စာေတြပဲရိုက္တတ္တယ္။ စက္ထဲက ေဒတာတခ်ဳိ႕ ပ်က္သြားခဲ့ရင္ နင္က
ကီးဘုတ္ေပၚေမွာက္ၿပီး ငိုဖို႔ပဲသိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဒတာေတြျပင္ဖို႔
ငါ့လက္ညႇိဳးေတြ နင့္အတြက္ခ်န္ထားပါရေစ။
(၂)
အျပင္ထြက္တိုင္း နင္ေသာ့ေမ့တတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေသာ့ျပန္လာေပးဖို႔ ငါ့ေျခေထာက္ေတြ နင့္အတြက္ခ်န္ထားပါရေစ။
(၃)
ေလွ်ာက္လည္ရတာကို နင္ႀကိဳက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ နင္မၾကာခဏ လမ္းမွားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နင္လမ္းမေပ်ာက္ဖို႔ ငါ့မ်က္စိေတြ နင့္အတြက္ခ်န္ထားပါရေစ။
(၄)
လစဥ္
မိန္းမသဘာဝျဖစ္တိုင္း ကိုယ္ေတြေအးစက္ၿပီး နင္ဗိုက္နာတတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္
နင့္ကိုယ္နဲ႔ ဗိုက္ေလးေႏြးေထြးေအာင္ ပြတ္သပ္ေပးဖို႔ ငါ့လက္ဖဝါးေတြ
နင့္အတြက္ခ်န္ထားပါရေစ။
(၅)
နင့္မွာ
သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းနည္းတယ္။ အထီးက်န္တဲ့ေဝဒနာမ်ဳိး
နင္ခံစားရမွာစိုးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နင္မပ်င္းမရိ စကားေျပာေဖာ္ရဖို႔
ငါ့ပါးစပ္ကို နင့္အတြက္ခ်န္ထားပါရေစ။
(၆)
နင္က
ကြန္ျပဴတာေရွ႕မွာ အၿမဲရွိတယ္။ ကြန္ျပဴတာအလင္းေၾကာင့္ မ်က္စိေတြလဲ
ေတာ္ေတာ္ထိခိုက္ခဲ့ၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ နင့္အတြက္ ငါေကာင္းေကာင္း အသက္ရွင္ရမယ္။
နင္အိုလာတဲ့အခါ နင့္ကို လက္သည္းညႇပ္ေပးမယ္၊ ဆံပင္ျဖဴေတြ ႏုတ္ေပးမယ္။
နင့္လက္ကို အၿမဲတဲြထားမယ္။ ပင္လယ္ေဘးက ေသာင္ကမ္းစပ္မွာ လမ္းေလွ်ာက္ၾကမယ္။
ေရာင္စံုပန္းတစ္ပြင့္ခ်င္းစီက လွပတဲ့နင့္မ်က္ႏွာနဲ႔တူေၾကာင္း ေျပာျပမယ္။
ဒါေၾကာင့္ ငါ့ထက္ နင့္ကိုခ်စ္မယ့္သူ နင္မေတြ႔မခ်င္း အဲဒီေခ်ာက္ကမ္းပါးထိပ္မွာ ေပါက္ေနတဲ့ပန္းကို ငါသြားမခူးခ်င္ဘူး"
ေကာင္မေလးရဲ႕မ်က္ရည္ေတြ စာရြက္ေပၚ တစ္ခ်က္ခ်င္းစီးက်လာခဲ့တယ္။ မ်က္စိကို တစ္ခ်က္ပြတ္ၿပီး ေကာင္မေလးဆက္ဖတ္ျပန္တယ္။
"ေကာင္မေလး....
ဒီစာကိုဖတ္ၿပီးသြားရင္၊
ငါ့အေျဖကို နင္ေက်နပ္သြားရင္ ငါ့ကိုတံခါးဖြင့္ေပးပါေနာ္။ ငါအခု
တံခါးအျပင္ဖက္ ေရာက္ေနတယ္။ နင္သိပ္ႀကိဳက္တဲ့ ႏြားႏို႔ေပါင္မုန္႔
ငါဝယ္ခဲ့တယ္"
တံခါးကို ေကာင္မေလး အျမန္ဆဲြဖြင့္လိုက္တယ္။
စိတ္လႈပ္ရွားေနတဲ့ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္လို ေကာင္ေလးက တံခါးအျပင္ဖက္ကေန
ေကာင္မေလးကို လက္ေဝ့ယမ္းျပေနခဲ့တယ္။
ဒါကပဲ အခ်စ္ ဒါမွမဟုတ္ ဘဝပဲျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။
ေအးေဆးတည္ၿငိမ္တဲ့အခ်စ္ေတြက ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြနဲ႔ ပတ္လည္ဝန္းခံရတဲ့အခါ ျပင္းျပတဲ့ဆႏၵနဲ႔ပိုစိတ္ကူးယဥ္ဆန္တာေတြကို ေတာင့္တလာတတ္တယ္။
တစ္ဖက္သားရဲ႕
သာမန္အျပဳအမႈနဲ႔ အမႈအရာေလးကိုၾကည့္ၿပီး ခ်စ္တယ္၊ မခ်စ္ဘူးလို႔
သတ္မွတ္လို႔မရဘူး။ အခ်စ္မွာ တသတ္မွတ္တည္းသတ္မွတ္ဖို႔ ပံုေသနည္းမရွိပါဘူး။
အခ်စ္ဟာ ပန္းတစ္ပြင့္လည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္။
မနက္ခင္းမွာ ႏိုးထေစတဲ့ အနမ္းတစ္ပြင့္လည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္။
စိတ္အားငယ္ခ်ိန္မွာ မွီခိုႏိုင္တဲ့ ပုခံုးတစ္စံုလည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္။
အခ်စ္ကို ခံစားနားလည္တတ္ဖို႔ပဲ လိုပါတယ္.....
This comment has been removed by the author.
ReplyDelete